Ταξιδιάρα Ψυχή (by Dr. Strangelove)

Αγαπητοί Dr. Zhivago και Dr. Who, αναγνώστες,

Θα ήθελα να αναφερθώ σε ένα πολύ σημαντικό θέμα που δεν το κρύβω ότι με βασανίζει και εμένα τις τελευταίες ημέρες. Αφορμή στάθηκαν δύο φίλοι μου που έχουν φαγωθεί να φύγουν από την Ελλάδα με οποιοδήποτε μέσο, για οποιοδήποτε λόγο και σε οποιοδήποτε προορισμό.

Ο φίλος μου ο Β. λοιπόν αφού έφαγε τα καλύτερά του χρόνια διαβάζοντας (2-3 σχολείο, 5-6 πανεπιστήμιο, ξένες γλώσσες) είναι διατεθειμένος να εγκαταλείψει την επιστήμη του και να ασχοληθεί με οτιδήποτε του παρουσιαστεί αρκεί να είναι στο εξωτερικό. Σερβιτόρος, μπάρμαν, μούτσος, αχθοφόρος. Βραζιλία η πρώτη του προτίμηση και κατά δεύτερο κάθε εξωτικός προορισμός αυτού του ταλαίπωρου πλανήτη.

Όσο για τον φίλο μου τον Μ. αυτός τουλάχιστον σκέφτεται τα χρόνια που σπατάλησε διαβάζοντας και ψάχνεται να ασχοληθεί με αντικείμενα συγγενή με την επιστήμη του. Cape Town, Βουδαπέστη, Manchester, Αυστραλία οι πρωτεύοντες προορισμοί του αλλά είναι διατεθειμένος να ταξιδέψει σε οποιαδήποτε ελαφρώς πολιτισμένη χώρα.

Το ερώτημα που τίθεται είναι οι λόγοι που οδηγούν όλο και περισσότερους νέου στην λύση του εξωτερικού όχι τόσο για λόγους σπουδών (που είναι απόλυτα κατανοητό) αλλά για μετά από αυτό το στάδιο που έρχεται η επαγγελματική αποκατάσταση. Και τι θα απογίνει η Ελλαδίτσα μας χωρίς την αφρόκρεμα του επιστημονικού της δυναμικού.

Η απάντηση δεν είναι τόσο εύκολη και δεν πρέπει να έρχεται αβίαστα, χωρίς ιδιαίτερη σκέψη διότι δεν είναι πλέον ίδιες οι συνθήκες με την μεταπολεμική Ελλάδα του ’45-’50. Προσωπικά δεν θα μπω στην διαδικασία να απαντήσω. Απλά δίνω το ερέθισμα για σκέψη και συζήτηση.

Βαλθήκαμε όλοι να γίνουμε σύγχρονοι Έλληνες Paulo Coelho και να πραγματοποιήσουμε τον Προσωπικό μας Μύθο (για τους γνωρίζοντες τον Αλχημιστή)…