Η κυρία ευρυδίκη ξέρει? (by dr. Zhivago)
Αχχ...Ωχχχχ...γυναίκα φέρε τη πάπια...Πονάωωω..Χάνομαι γυναίκα πονάωωω..Σααα...Θωωωω...Αααααχ...Ηρέμησε βρέ γεράσιμε όλο παραπονιέσαι! Πόσα χρόνια τώρα με την αρρώστια σου με έχεις φάει! Αχχ γυναίκα όταν θα φύγω θα κλαίς και θα με ψάχνεις. Καλά καλά γεράσιμε φάε τώρα τη ψητή πάπια σου και κοιμήσου, είσαι πολύ χλωμός....Εγώ πάω στην κυρία λουκία που με περιμένει μέσα, ήρθε να με κάνει παρέα..Άντε κοιμήσου γεία...
Αχ λουκία μου δεν τον βλέπω καλά. Πρέπει να είναι τα τελευταία του..Αχ λουκία μου τι άνθρωπος αυτός ο γεράσιμος, πόσα λεφτά έχει βγάλει στη ζωή του ούτε και ο ίδιος ξέρει..Οι επιχειρήσεις του εξάγουν εμπόρευμα σε όλο τον κόσμο...Έχει πάρει τρία πτυχία πανεπιστημίου, έχει και διδακτορικό! Όταν τον είχα γνωρίσει ήταν ένας έξυπνος και φιλόδοξος νέος. Φτωχαδάκι αλλά δε κοιμόταν αμα δε δούλευε πρώτα 25 ώρες τη μέρα. Ήταν δύσκολα χρόνια τότε. Ένας θεός ξέρει πως τον άντεχα. Όλο η δουλειά του, όλο τα μαθήματά του. Φίλους δεν είχε πολλούς, εγώ ήμουν η υπόλοιπη ζωή του..Τον άντεξα γιατί τον αγαπούσα..Αχ λουκία μου...Και μετά που άρχισε να παίρνει μπρός το εργοστάσιο μου έλεγε οτι θα το αφήσει να το διαχειρίζεται κάποιος άλλος και θα μου αφιερώσει χρόνο. Μου είχε τότε τάξει και το ταξίδι στις σπέτσες και τα ψαρά που ακόμα το περιμένω. Αχ λουκία μου άραγε ήταν ευτυχισμένος? Γιατί τα έκανε όλα αυτά? Πάντα δούλευε πάντα έτρεχε, είχε έναν στόχο πάντα, ήθελε να κάνει πολλά στη ζωή του..Ο ουρανός ήταν το όριό του..Τι να σκέφτεται τώρα άραγε..Ποτέ δε μπόρεσε να ανοιχτεί σε κάποιον..Πάντα έκανε πράγματα, ποτέ δεν αισθανόταν, ποτέ δεν επικοινωνούσε..
Και εγώ καλή μου λουκία πάντα ήμουν δίπλα του και τον αγαπούσα..Δε ζητούσα πολλά. Δεν με ένοιαζαν όλα αυτά που κατάφερε. Δεν ζητούσα για τη ζωή μου μεγαλεία. Ούτε απο αυτόν ούτε και απο τον εαυτό μου. Δεν με ένοιαζε να σπουδάσω και να είμαι πρώτη σε όλα. Ήθελα λίγα, τη μικρή μου δουλίτσα, το φαγάκι μου τίς καλές μου φίλες. Έναν ελληνικό καφέ το πρωί, λίγο καρπουζάκι το καλοκαίρι, ένα όμορφο ηλιβασίλεμα, ένα ωραίο τραγούδι απ'τα παλιά και ήμουν ευτυχισμένη. Εκεί εύρισκα την ευτυχία, την ομορφιά της ζωής..Περάσαν τα χρόνια και ποτέ δεν αγχώθηκα, απολάμβανα τη μέρα μου όπως και να ήταν αυτή. Δε ξέρω γιατί τα έκανε όλα αυτά που έκανε..θα τα πάρει μαζί του? Παιδιά δεν κάναμε..Ανίψια δεν έχουμε...
Αχ ευριδίκη μου, άραγε ποίος χάρηκε τη ζωή του? Ποιανού η ζωή είχε μεγαλύτερο νόημα?
Δε ξέρω λουκία μου...δε ξέρω......
Dr. Zhivago
Αχ λουκία μου δεν τον βλέπω καλά. Πρέπει να είναι τα τελευταία του..Αχ λουκία μου τι άνθρωπος αυτός ο γεράσιμος, πόσα λεφτά έχει βγάλει στη ζωή του ούτε και ο ίδιος ξέρει..Οι επιχειρήσεις του εξάγουν εμπόρευμα σε όλο τον κόσμο...Έχει πάρει τρία πτυχία πανεπιστημίου, έχει και διδακτορικό! Όταν τον είχα γνωρίσει ήταν ένας έξυπνος και φιλόδοξος νέος. Φτωχαδάκι αλλά δε κοιμόταν αμα δε δούλευε πρώτα 25 ώρες τη μέρα. Ήταν δύσκολα χρόνια τότε. Ένας θεός ξέρει πως τον άντεχα. Όλο η δουλειά του, όλο τα μαθήματά του. Φίλους δεν είχε πολλούς, εγώ ήμουν η υπόλοιπη ζωή του..Τον άντεξα γιατί τον αγαπούσα..Αχ λουκία μου...Και μετά που άρχισε να παίρνει μπρός το εργοστάσιο μου έλεγε οτι θα το αφήσει να το διαχειρίζεται κάποιος άλλος και θα μου αφιερώσει χρόνο. Μου είχε τότε τάξει και το ταξίδι στις σπέτσες και τα ψαρά που ακόμα το περιμένω. Αχ λουκία μου άραγε ήταν ευτυχισμένος? Γιατί τα έκανε όλα αυτά? Πάντα δούλευε πάντα έτρεχε, είχε έναν στόχο πάντα, ήθελε να κάνει πολλά στη ζωή του..Ο ουρανός ήταν το όριό του..Τι να σκέφτεται τώρα άραγε..Ποτέ δε μπόρεσε να ανοιχτεί σε κάποιον..Πάντα έκανε πράγματα, ποτέ δεν αισθανόταν, ποτέ δεν επικοινωνούσε..
Και εγώ καλή μου λουκία πάντα ήμουν δίπλα του και τον αγαπούσα..Δε ζητούσα πολλά. Δεν με ένοιαζαν όλα αυτά που κατάφερε. Δεν ζητούσα για τη ζωή μου μεγαλεία. Ούτε απο αυτόν ούτε και απο τον εαυτό μου. Δεν με ένοιαζε να σπουδάσω και να είμαι πρώτη σε όλα. Ήθελα λίγα, τη μικρή μου δουλίτσα, το φαγάκι μου τίς καλές μου φίλες. Έναν ελληνικό καφέ το πρωί, λίγο καρπουζάκι το καλοκαίρι, ένα όμορφο ηλιβασίλεμα, ένα ωραίο τραγούδι απ'τα παλιά και ήμουν ευτυχισμένη. Εκεί εύρισκα την ευτυχία, την ομορφιά της ζωής..Περάσαν τα χρόνια και ποτέ δεν αγχώθηκα, απολάμβανα τη μέρα μου όπως και να ήταν αυτή. Δε ξέρω γιατί τα έκανε όλα αυτά που έκανε..θα τα πάρει μαζί του? Παιδιά δεν κάναμε..Ανίψια δεν έχουμε...
Αχ ευριδίκη μου, άραγε ποίος χάρηκε τη ζωή του? Ποιανού η ζωή είχε μεγαλύτερο νόημα?
Δε ξέρω λουκία μου...δε ξέρω......
Dr. Zhivago
posted by Ανώνυμος at 8:36 π.μ.
6 Comments:
Όσο κάνεις αυτό που πραγματικά αγαπάς και νιώθεις ότι σε γεμίζει είσαι πραγματικά ευτυχισμένος... Εγώ ζηλεύω το Γεράσιμο που είχε βρει κάτι να τον γεμίζει 25 ώρες το 24ώρο...
Κατά την ταπεινή μου άποψη η ιδανικότερη επιλογή ζωής βρίσκεται κάπου στην μέση.
Καλή η οριοθέτηση στόχων και πλάνων ιδιαίτερα σε νεαρή ηλικία αλλά θέλει προσοχή κατά την πραγματοποίησή τους διότι είναι όντως επικίνδυνο να χάσεις όλα όσα αξίζουν στην ζωή και αργότερα όταν θα γυρίσεις και θα κοιτάξεις πίσω θα ανακαλύψεις ένα απέραντο κενό.
Γι’ αυτό και ο Dr. Strangelove θα αναζητήσει τον Προσωπικό του Μύθο στον κόσμο. Όχι δουλεία αλλά δουλειά και διασκέδαση σε κατάλληλες ποσότητες.
Τι σημαίνει "κάπου στη μέση";
Που βρίσκεται αυτή η "μέση" για τον καθένα από εμάς; Το παν είναι να ζεις τη ζωή σου 100%. Για άλλους είναι 100% αραλίκι αυτό το πράγμα και για άλλους 100% εσωτερική αναζήτηση και για άλλους 100% δουλειά... για να αναφέρουμε τις ακραίες περιπτώσεις...
Εννοείται πως το απόλυτο δεν είναι και το ορθό, αλλά και πάλι δεν ξέρεις με τι μάτια θα βλέπεις στο μέλλον και τι θα είναι κενό στα μάτια σου τότε...
Απόσπασμα από το μυθιστόρημα «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Antoine de Saint-Exupery.
"…Ξέρω κάποιον πλανήτη, όπου υπάρχει ένας κύριος με μούτρο βυσσινί. Ποτέ του δε μύρισε λουλούδι. Ποτέ του δεν κοίταξε αστέρι. Ποτέ του δεν αγάπησε κανέναν. Το μόνο που κάνει είναι προσθέσεις. Κι όλη τη μέρα λέει και ξαναλέει σαν κι εσένα: «Είμαι σοβαρός άνθρωπος εγώ! Είμαι σοβαρός άνθρωπος εγώ!» κι αυτό τον κάνει να φουσκώνει ξιπασμένα. Μα αυτός δεν είναι άνθρωπος, είναι μανιτάρι!…"
Αυτό βλέπει με τα μάτια του ο μικρός πρίγκηψ... ο ξιπασμένος τύπος όμως αισθάνεται υπέροχα και τρισμέγιστος με αυτό που κάνει (μπορεί από μέσα του να συμπονεί και τον μικρό πρίγκηπα που είναι τόσο... μικρός).
Ως εξωτερικός παρατηρητής μπορεί να κρίνεις πράγματι τη διαφορά... αλλά πως μπορείς να κρίνεις με τον ίδιο τρόπο και τον ευατό σου;
και προσθέτω:
Τουλάχιστον εκείνος τον βρήκε τον Προσωπικό του Μύθο!
Δημοσίευση σχολίου
<< Home