Δύσκολα τα πράματα (by Dr. Flou)

Αγαπητοί συνάδερφοι (όλοι με το γαμημένο κωλόχαρτο) .
Ακόμα ένα νέο μέλος προστέθηκε στο ιατρείο και είπε να γράψει για τον αγαπημένο του ασθενή. Ο ασθενής αυτός, εκτός των άλλων πάσχει από φάση άρνησης και ποτέ δεν παραδέχεται τα λάθη του. Χτες έκανε ένα πολύ σημαντικό που μπορεί να τον καταστρέψει. Πήγε για πρώτη φορά στο καζίνο και φυσικά έχασε. Αν και συμφώνα με το γνωμικό (ξέρετε με τα χαρτιά και την αγάπη) έπρεπε να φύγει με καινούργιο αμαξάκι.

Ο ασθενής έχει ακόμα ένα πολύ μεγάλο πρόβλημα, αγαπάει.
Και το ερώτημα είναι γιατί οι άνθρωποι δεν κάνουν αυτά που θέλουν; Γιατί καταπιέζουμε τον εαυτό μας; Γιατί πρέπει να σκεφτόμαστε αν θα πληγωθεί ο άλλος; Μήπως δεν θέλουμε να πληγωθούμε εμείς και το βρίσκουμε σαν δικαιολογία; Γιατί πρέπει να σκεφτόμαστε τα πάντα ακόμα και άμα ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να βρούμε λύση. Και όταν μετά από πολύ σκέψη έχουμε καταλήξει σε ένα συμπέρασμα δεν φοβόμαστε μήπως είναι πολύ αργά, πως θα αντιδράσει ο άλλος; Είναι κακό να προσπαθούμε να ζούμε το τώρα χωρίς να σκεφτόμαστε το αύριο;Έτσι δεν χάνουμε τις μικρές χαρές τις ζωής;

Προχθές τακτοποιούσε το δωμάτιο του και βρήκε παλιά ενθύμια και γράμματα, ήταν όντως πολύ αγαπημένοι. Πόσα χρόνια του πήρε μέχρι να το καταλάβει. Την αγαπάει πολύ και τις οφείλει πολλά, στο κάτω κάτω δεν έχει κάνει σοβαρή σχέση από τότε. Το μόνο πρόβλημα του είναι ότι δεν ξέρει τι να κάνει, πόσο μπορεί να περιμένει!

Από την άλλη είναι οι φίλοι του που τον θεωρούν ακόμα ανώριμο που ποτέ δεν θα μεγαλώσει, και αυτός προσπαθεί να αποδείξει το αντίθετο. Αλλά τους φίλους μας πρέπει να τους δεχόμαστε με τα ελαττώματα τους και να προσπαθούμε να τους καταλάβουμε.

Το συμπέρασμα; Θέλει πολύ δουλεία αυτός ο ασθενής. Η μήπως όχι; Μήπως απλά χρειάζεται κάποιον να τον καταλαβαίνει και να τον νοιάζεται πέρα από τους φίλους;
Μου φένετε θα βγάλω καλα λεφτά από αυτόν τον ασθενή. Όχι τίποτα άλλο δεν μπορεί να εκφραστεί καλά όταν χρειάζεται και παρεξηγήτε.