Dream on (by Dr. Zhivago)

Κοίταξέ τον. Όλη μέρα μπροστά στον υπολογιστή. Έχει καρφωθεί στην οθόνη. Έφαγε άραγε σήμερα? Μα τι τον ενδιαφέρουν αυτά τα προγράμματα που κάνει? Άραγε σκέφτεται τίποτα άλλο εκτός απο αυτά? Έχει αλληλεπίδραση με το περιβάλλον? Γιατί έχει τόσες πολλές μέρες να πάρει τηλέφωνο τους φίλους του? Έχει και να τους δεί ίσα με ένα χρόνο τώρα που είναι στα ξένα. Άραγε το έχει καταλάβει? Άραγε του λείπουν καθόλου ή μια οθόνη με παράξενους κώδικες καλύπτει τα συναισθήματα και τις ανάγκες του?

Ωραία τα πάω σήμερα. Έβγαλα πολλή δουλειά. Και το Πρόγραμμα δουλέυει τέλεια. Πρέπει να βελτιώσω και αυτό το κομμάτι..Έλα έλα δούλεψε..Έλα έλα.Ναι!! Χεχε..τέλεια!! Πολύ ωραία..Τι ωραία μέρα σήμερα! Έχει και λιακάδα έξω. Πρέπει να βγώ καμια βόλτα σήμερα..Κάτσε να κάνω το Πρόγραμμα πρώτα. Για να αλλάξω και το άλλο κομμάτι έδω..Μπράβο έτσι..Δουλεύει?? Δουλευει!! Πολυ καλά!! Ωραία είναι εδώ στα ξένα..Δουλεύει και το Πρόγραμμά μου, τι άλλο θέλω? Ο καθηγητής μου θα είναι πολύ χαρούμενος! Έχει και ωραία τραγουδάκια ο 1055Rock...Ώπ πιο έβαλε τώρα?

Every time that I look in the mirror
All these lines on my face getting clearer
The past is gone
It went by like dusk to dawn
Isn't that the way
Everybody's got their dues in life to pay

Ωχ


Aerosmith


Dream on


Θυμάμαι. Ήμουν σπίτι της. Ήταν και άλλοι φίλοι. Διαβάζαμε όλοι μαζί. Χρόνια πολλά πάνε απο τότε. Ίσαμε τέσσερα χρόνια. Άκόμα δεν είχα πάρει πτυχίο. Τότε διάβαζα τα πρώτα "πολύ" επιστημονικά μου βιβλία. Δεν είχα ιδέα τι λέγανε. Είχα βάλει στο κομπιούτερ να παίζει αυτό το τραγούδι ξανά και ξανά. Ήμασταν όλοι μαζί, μια καλή παρέα. Ένιωθα πολύ όμορφα μαζί τους. Ήμουν άλλος άνθρωπος. Δεν είχα πάει εδώ, δεν είχα πάει εκεί. Ήμασταν όλοι στην ίδια μοίρα και οι ζωές μας ήταν τυλιγμένες μεταξύ τους. Ήταν η παρέα μου. Πόσα είχαμε περάσει. Τι τρελές διακοπές ζήσαμε μαζί. Έρωτες, απογοητεύσεις, δέσιμο, εμπειρίες. Πόσο βοηθούσε ο ένας τον άλλο. Πόσο αγαπούσε ο ένας τον άλλον!

Μεγαλώσαμε όμως. Εγώ έφυγα πρώτος. Ο άλλος πήγε αθήνα, ο άλλος ετοιμάζεται να φύγει και αυτός αμερική. Αυτή μάλλον κάπου στην ευρώπη. Έχω να τους δώ ίσα με ένα χρόνο. Μιλάμε συχνά. Όχι τόσο συχνά. Θα μπορούσαμε και πιο συχνά. Δε ξέρω. Έχω το Πρόγραμμά μου! Όλο ξεχνιέμαι. Έχω τον κόσμο μου. Είμαι στον κόσμο μου!

Όχι ρε γαμώτο. Κωλοπρόγραμμα. Κωλουπολογιστή. Ά ρε φίλοι μου πόσο μου λείπετε. Είμαι λίγο χαζός και σας ξεχνάω καμια φορά. Αλλά η αλήθεια πάντα βγαίνει τέτοιες στιγμές που άσχετα πράγματα κεντρίζουν το μυαλό, που με φέρνουν στο παρελθόν δίπλα σας, που με κάνουν να καταλαβαίνω οτι μόνο στο παρελθόν μπορώ να με σκεφτώ δίπλα σας..

Θα κλείσω το κομπιούτερ. Θα βγώ έξω. Θα περπατήσω. Όταν γυρίσω το βράδυ, κοιτώντας ψηλά, θα δω τα άστρα και θα φανταστώ ότι βρίσκεστε δίπλα μου, στην παραλία μας, και θα μου λέτε που θέλετε να πάτε όταν πάρετε πτυχίο.

Καλοί μου φίλοι, αγαπημένοι, μια μέρα θα είμαστε όλοι πάλι μαζί. Θα είμαστε στην πόλη μας. Θα παίρνουμε τίς μερσεντές μας, θα τις παρκάρουμε στη ραψωδία και θα πίνουμε έναν μέτριο χωρίς, for old times' shake.

Μια παρένθεση είναι που θα κλείσει.

Φιλιά



Everytime that I look in the mirror
All these lines on my face gettin’ clearer
The past is gone
It went by like dust to dawn
Isn’t that the way
Everybody’s got their dues in life to pay

I know what nobody knows
Where it comes and where it goes
I know it’s everybody’s sin
You got to lose to know how to win

Half my life is in books’ written pages
Live and learn from fools and from sages
You know it’s true
All the things come back to you

Sing with me, sing for the years
Sing for the laughter, sing for the tears
Sing with me, if it’s just for today
Maybe tomorrow the good lord will take you away

Dream on, dream on
Dream yourself a dream come true
Dream on, dream on
Dream until your dream come true
Dream on, dream on, dream on...

Sing with me, sing for the years
Sing for the laughter and sing for the tears
Sing with me, if it’s just for today
Maybe tomorrow the good lord will take you away

False alarm (by Dr. Strangelove)

Αγαπητοί μου συνάδερφοι, αξιότιμοι αναγνώστες όπως φαίνεται την πηδήξαμε πάλι!!!

Η πολυπόθητη μετάταξη από τον Ελληνικό Στρατό στην Πολεμική Αεροπορία πραγματοποιήθηκε οπότε ο μάχιμος Dr. Strangelove θα μετατραπεί σε μία φλώρικη Dakota!!!

Και στα δικά σας…

Σημείωμα κατάταξης ΕΛΗΦΘΗ (by Dr. Strangelove)

«ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ ΣΤΡΑΤΟΥ

1. Ο Dr. STRANGELOVE καλείται για κατάταξη στις τάξεις του Στρατού με την 43/2005 ΕΔΥΕΘΑ / ΓΕΣ / ΔΣΛ.
2. Έχει επιλεγεί για ΤΕΘΩΡΑΚΙΣΜΕΝΑ ΥΕΑ.
3. Υποχρεούται να καταταγεί στο ΚΕΤΘ ΑΥΛΩΝ την 10/05/2005 και στις ώρες από 08.00 μέχρι και 13.00.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 8 ΑΠΡ. 2005»

Αυτό ήταν φίλοι μου. Τα ψέματα τελείωσαν. Η πατρίδα μας καλεί και έχουμε χρέος να είμαστε στις 10/5 πρωί-πρωί με την αυγούλα στην Αυλώνα Αττικής 451km μακριά από την Θεσσαλονίκη μας, σε μία από τις πλέον μάχιμες μονάδες του Στρατού μας!!!

Τι έκανες μέχρι τώρα γιατρουδάκο; Πρωινό ξύπνημα στις 10-11; Καφεδάκια με φίλους και «φίλες» στην όμορφη Σαλονικιώτικη Παραλία; Λουκούλεια τσιμπούσια μέχρι το απόγευμα στα γραφικά σοκάκια της Πλατείας Άθωνος; Παγωμένες μπυρίτσες στα πολυάριθμα μπαράκια της Νύμφης του Θερμαϊκού; Αδιάκοπο παιχνίδι με τις πανέμορφες νεανίδες της Μακεδονίας (ευρύτερης εντός και εκτός ελληνικών συνόρων); Βραδιές παθιασμένου SEX βουτηγμένες σε λίτρα ιδρώτα (όταν στεκόμασταν τυχεροί); Επιστροφές στο σπίτι τρικλίζοντας με τον ήλιο να «βαράει» τα κατακόκκινα από το ξενύχτι και το αλκοόλ μάτια μετά από σκυλελέ γλέντια;

Παλιά φίλε μου γιατρουδάκο!!! Τώρα σε περιμένει ο Ε.Σ. Βλάχοι καραβανάδες που φωνάζουν σαν συμφωριασμένοι, ξύπνημα στις 6.30, καψώνια, αναφορές, λάντζα, Καλλιόπη, παγωμένα ντουζ (αυτά αντέχονται μόνο στο Ποσείδι), ασκήσεις και βέβαια γερμανικά νούμερα (2-4) στην ψυχοφθόρα σκοπιά παρέα με όλες τις αρνητικές σκέψεις που χωράει ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Θα επιστρέψω με νεότερα από την επικείμενη μετάταξή μου στην Πολεμική Αεροπορία την επόμενη εβδομάδα. Αλλιώς δεν την παλεύουμε με τίποτα. Dr. Zhivago λιποτακτώ και έρχομαι στα μέρη σου!!!

Του χωρισμού η μαχαιριά Reloaded (by Dr. Strangelove)

Με όλα αυτά που γράφτηκαν από τον αξιότιμο, αγαπητό και πολύπειρο Dr. Zhivago συμφωνώ και επαυξάνω και δεν έχω άλλωστε λόγω να πράξω διαφορετικά καθώς ισχύουν στην πλειοψηφία των περιπτώσεων χωρισμού με τις οποίες έχω ασχοληθεί.

Αυτά περίπου συνέβησαν και στον τελευταίο μου πελάτη του οποίου η εμπειρία αποτελεί μπούσουλα για τις δυσκολίες των σχέσεων από απόσταση. Έπειτα από 2 χρόνια συμβίωσης με την μεγάλη του καψούρα στην οποία αποφάσισε να αφεθεί ολοκληρωτικά και απερίσπαστα καθώς έτσι είχε πράξει και αυτή νωρίτερα, ήρθε το τέλος της φοιτητικής ζωής. Αυτός γύρισε στην γενέτειρά του περιμένοντας την κλήση του στον Στρατό και αυτή έφυγε στας Ευρώπας για μονοετές μεταπτυχιακό.

Η αρχική απόφαση ήταν να μην διακοπεί μία τόσο παθιασμένη και επιτυχημένη σχέση η οποία άξιζε μίας στοιχειώδους προσπάθειας να διατηρηθεί. Οι προκλήσεις για αυτήν δεδομένες από την πρώτη μέρα στο νέο περιβάλλον, αλλά με κατανόηση και συγκρατημένη ζήλια πέρασαν αναίμακτα οι πρώτοι μήνες με μηνύματα και τηλέφωνα σε καθημερινή βάση.

«Με κόλλησε ο Γάλλος, μου την έπεσε ο Ισπανός, με πειράζει ο Ιταλός», όσο υπήρχαν αυτές οι εκμυστηρεύσεις ο άμοιρος πελάτης μου δεν ανησυχούσε ιδιαίτερα. Αποφάσισε λοιπόν να μαζέψει τα μπογαλάκια του και τα ευρουλάκια του και να πάρει το επόμενο αεροπλάνο που θα τον οδηγούσε στον ξενιτεμένο του έρωτα. Όλα ήταν τέλεια και μαγευτικά μέχρι τις τελευταίες ώρες της διαμονής οπότε και ακούστηκαν για πρώτη φορά κουβέντες περί κόπωσης από την απόσταση, απουσία κοινού μέλλοντος και αισθητής ελάττωσης του αρχικού θυελλώδους έρωτα.

«Θέλεις να χωρίσουμε κοπέλα μου; Γιατί εγώ ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω και μπορώ να περιμένω μερικούς ακόμα μήνες μέχρι την επιστροφή»

«Όχι κι εγώ δεν θέλω να χωρίσουμε έτσι. Θέλω να βγάλουμε και τις επόμενες εβδομάδες τουλάχιστον μέχρι να επιστρέψω για τις Γιορτές»

Έλα όμως που μόλις γίνει αυτή η συζήτηση το τέλος είναι πολύ κοντά. Στις 3 εβδομάδες που ακολούθησαν ξαφνικά «το αστείο το παιδί που μου κολλάει αλλά εγώ έχω εσένα» εξαφανίστηκε από το προσκήνιο. Προφανώς φίλοι μου δεν εξαφανίστηκε αλλά επανήλθε δριμύτερο. Ο νέος είναι ωραίος και πατώντας πάνω στην κόπωση και την απόσταση είναι πολύ εύκολο να ξεμυαλίσει ένα ανήσυχο γυναικείο μυαλουδάκι που ως γνωστό ένα πράγμα έχει συνέχεια μέσα του.

Ο χωρισμός διατελέστηκε με συνοπτικές διαδικασίες παρά τις διαβεβαιώσεις για ισχυρότατη αγάπη και τεράστια αδυναμία και από τις δύο πλευρές. Οι Γιορτές ήταν μαύρες και στις δύο πόλεις όπως είπαν κοινοί φίλοι αλλά ειδικά στην μία τα Χριστούγεννα θύμιζαν Επιτάφιο. Καψουροτράγουδα, αλκοόλ μέχρι τελικής πτώσης, ολονύκτιες συζητήσεις-μονόλογοι με στενούς φίλους σε Ελλάδα και εξωτερικό…

Όχι!!! Τα δύσκολα δεν πέρασαν. Τώρα θα ξεκινούσαν. Η κοπέλα κράτησε την σκέψη για μελλοντική επανασύνδεση στο πίσω μέρος του μυαλού της και προχώρησε ώστε να μην χάσει τις τελευταίες ευκαιρίες για φοιτητική διασκέδαση. Αντικειμενικά καλά έκανε. Συνέχισε βέβαια να επικοινωνεί με το αγόρι, να του μιλάει για τη ζωή της, να τον ρωτάει για την δική του κλπ.

Το αγόρι δεν μπορούσε και δεν ήθελε να πιστέψει ότι όλα τελείωσαν και το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν η εξεύρεση τρόπου επανασύνδεσης, η αφύπνιση του έρωτα και η διατήρηση στην μνήμη της κοπέλας των ιδιαίτερων και αξιομνημόνευτων γεγονότων της σχέσης τους. Μάταιο φίλοι μου και κρίνοντας εκ των υστέρων, η επιλογή της κοπέλας να προχωρήσει είναι η ενδεδειγμένη και προτεινόμενη από τον γράφοντα. Από ότι ξέρω βέβαια το παλικάρι πάλι το ίδιο θα έκανε.

Έχουν περάσει πλέον 3 μήνες και οι φήμες θέλουν την κοπέλα να έχει προχωρήσει με κάποιον από τους πολλούς «φίλους» της. Το αγόρι μην έχοντας αποφασίσει ακόμα αν ζηλεύει από έρωτα ή εγωισμό περνάει τον χρόνο του με την παρέα του γνωρίζοντας κόσμο και μπαίνοντας ξανά στον στίβο του αδιάκοπου παιχνιδιού με το αντίθετο φύλο. Σε αυτό βοηθάνε και κάποιες παλιές αλλά αναξιοποίητες γνωριμίες. Έχει πάψει πλέον να πολεμάει και για τους δύο ώστε να υπάρχει και δεύτερη ευκαιρία στο μέλλον.

Όλα κυλούσαν επιτέλους ήρεμα μέχρι την τελευταία εβδομάδα. Τα βραδινά μηνύματα στο εξωτερικό μετά από οινοποσία είχαν σταματήσει εδώ και 2 μήνες και τα τηλέφωνα γίνονταν αραιότερα σε πιο τυπικό, αυστηρά φιλικό κλίμα. Είναι πλέον φανερό ότι το αγόρι προσπαθεί να προχωρήσει μόνο του. Έρχεται λοιπόν η μικρά και για άγνωστους και συζητήσιμους ακόμα λόγους κάνει 3-4 πολύωρα τηλεφωνήματα στο παλικάρι με ύφος βγαλμένο από παλιότερες εποχές και με υπονοούμενα για μελλοντικές συνευρέσεις και επαφές.

Τελικά το φτύσιμο έχει μαγικές ιδιότητες στις περιπτώσεις που υπάρχουν ακόμα συναισθήματα καταχωνιασμένα στο υποσυνείδητο σε λανθάνουσα μορφή. Ενώ υφίσταται ακόμα ο νέος, ωραίος, αλλοδαπός μάλαξ και είναι ακόμα φρέσκος στα μάτια της κοπέλας, είναι φανερό ότι αποτελεί μία προσωρινή λεία. Κατά συνέπεια η γυναικεία πονηριά δεν θέλει να χάσει τα δοκιμασμένα και σίγουρα για μελλοντική χρήση και επανέρχεται. Ο φίλος μας πέφτει στην παγίδα και κατόπιν μπυροποσίας στέλνει ένα βραδινό μήνυμα από τα παλιά γεμάτο νοσταλγία. Ακόμα την περιμένει την απάντηση φίλοι μου. Γέμιζε την καρδάρα 2 μήνες και με μία κλωτσιά το έχυσε το γάλα. Πάλι χαμένος αυτός βγήκε.

Από τα παραπάνω άλλα αγνοήστε τα και άλλα κρατήστε τα. Ότι και να κάνετε πάντως σας δίνω μία συμβουλή. Αποφασίστε κάτι από την αρχή και υποστηρίξτε το μέχρι τέλους. Πολεμήστε για επανασύνδεση με όλες τις δυνάμεις σας. Διαλέξτε την λύση της διατήρησης φιλικών σχέσεων και μείνετε 2 φίλοι 2 γνωστοί. Αποφασίστε να μην ξαναμιλήσετε ποτέ και κόψτε κάθε μελλοντική επαφή. Αν αρχίσετε να παλινδρομείτε στις επιλογές σας σαν τον φιλαράκο μας θα μείνετε εγκλωβισμένοι και κάποια στιγμή θα γυρίσετε να κοιτάξετε πίσω και θα δείτε άγνωστο αριθμό χαμένων, αναξιοποίητων μηνών!!!

...τα τρώει η Ελλάδα τα παιδιά της; (by Dr. Who)

Ορμώμενος από προηγούμενο σχόλιο του Dr. Strangelove, αλλά και πλήθος γνωστών και φίλων οι οποίοι τον τελευταίο καιρό που με βλέπουν να ετοιμάζω τα μπογαλάκια μου για να φύγω με ρωτούν: "Καλά γιατί δεν κάθεσαι στην Ελλάδα για να κάνεις το μεταπτυχιακό;" έχω να αναφέρω ότι όχι απλά τα τρώει, αλλά φτύνει και τα κουκούτσια! (κατά το μασάει η κατσίκα ταραμά;...)

Φίλοι μου τα πράγματα είναι πολύ απλά. Είμαστε Έτη Φωτός πίσω από τους υπόλοιπους. Όχι σε μυαλά (τέτοια έχουμε και Α' Διαλογής μάλιστα). Όχι σε όρεξη για δουλειά (απόδειξη τα όσα πετυχαίνουν οι ομοεθνείς μας στο εξωτερικό).

Οι ελλείψεις μας είναι ...

- Σε οργάνωση. Οι φοιτητές μας το βιώνουν κάθε εξάμηνο. Τελευταία στιγμή πρόγραμμα εξεταστικής, βιβλία (αν είναι τυχεροί και τα πάρουν πριν αρχίσει η εξεταστικη!), εργαστήρια (πατείς με, πατώ σε γίνεται για τις θέσεις!)

- Σε υποδομές. Όταν τα πανεπιστήμια του εξωτερικού προσφέρουν στα campus τους WiFi σε όλους τους χώρους (έγραφε πέρσι μια φίλη... "κάθομαι πίνω καφέ στα γρασίδια και στέλνω mail!" - ίσως από τις σημαντικότερες φράσεις που επηρέασαν την απόφασή μου) την ίδια στιγμή τα δικά μας δίνουν dial-up με το ζόρι και με ελάχιστες γραμμές. Νησίδες πληροφορικής ελάχιστες και με άθλιες εγκαταστασεις και τι να λέμε τώρα...

- Σε εξυπηρέτηση. Γραμματεία 1 ώρα την ημέρα ανοιχτή για τους φοιτητές (τουλάχιστον για τις σχολές που γνωρίζω - ας μη μιλήσω για τη συμπεριφορά της μιας υπαλλήλου που είναι στη "διαθεσή" μας). Την ίδια στιγμή που τα πανεπιστήμια έξω δίνουν την εντύπωση καλοκουρντισμένης μηχανής (είχα ζητήσει ενημερωτικό υλικό από πανεπιστήμια της Αγγλίας και σε 2-3 εβδομάδες είχα 20 φακέλους στην πόρτα μου χωρίς την παραμικρή χρέωση! (ξέρω βέβαια ότι θα με αρμέγανε μόλις επέλεγα κάποιο από αυτα, αλλά για δοκιμάστε το αυτό στην Ελλάδα!)

- Σε υποστήριξη των φοιτητών. Και δη των μεταπτυχιακών. Ένας από τους κύριους λόγους που επέλεξα την άλλη άκρη του Ατλαντικού ήταν το ότι προσφέρουν οικονομική υποστήριξη στους masterάδες (μέσω ανάλογης προσφοράς εργασίας βεβαίως!). Εξετάζοντας τις εδώ δυνατότητες που είχα, το καλύτερο που άκουσα ήταν "κάτσε εδώ και κάτι θα βρούμε..." Simply not good enough!

και φυσικά...

- Σε χρήματα. The bottomline of everything! Δεν υπάρχουν χρήματα για έρευνα, για μισθούς, για αναλώσιμα, για ........., ........... (συμπληρώστε εσείς τα κενα!). Και τα πράγματα μόνο καλύτερα δεν τα βλέπω να γίνονται αφού ήδη ανακοινώθηκαν περικοπές σε έξοδα για παιδεία και έρευνα (άραγε πόσα μπορούν να κόψουν από κάτι που lim-->0;)

Τα θέμα είναι αρκετά μεγάλο και νομίζω πως θα είχε ενδιαφέρον να το αναλύσουμε... ένας που έχει φύγει (Dr. Zhivago), ένας που ετοιμάζεται (Dr. Who) και ένας με τάσεις φυγής (Dr. Strangelove)....

Γειά σας!!! (Dr. Who speaking)

Η πρωτη φορα που επικοινωνουμε και μαζι φιλοι και φιλες και υποθετω οτι το ιατρειο μας λειτουργει με πληροτητα 100% (ισως το μοναδικο πανελληνιως!).

Το μαγαζι εχει απο ολες τις ειδικοτητες... για οτι θελετε ειμαστε εδω να σας εξυπηρετησουμε!

Λογω φορτου εργασιας (κλεινω τις εσωτερικες υποθεσεις και ετοιμαζω κι εγω βαλιτσες για τας Αμερικάς) δεν θα με ακουτε και πολυ συχνα για την ωρα...

Η κυρία ευρυδίκη ξέρει? (by dr. Zhivago)

Αχχ...Ωχχχχ...γυναίκα φέρε τη πάπια...Πονάωωω..Χάνομαι γυναίκα πονάωωω..Σααα...Θωωωω...Αααααχ...Ηρέμησε βρέ γεράσιμε όλο παραπονιέσαι! Πόσα χρόνια τώρα με την αρρώστια σου με έχεις φάει! Αχχ γυναίκα όταν θα φύγω θα κλαίς και θα με ψάχνεις. Καλά καλά γεράσιμε φάε τώρα τη ψητή πάπια σου και κοιμήσου, είσαι πολύ χλωμός....Εγώ πάω στην κυρία λουκία που με περιμένει μέσα, ήρθε να με κάνει παρέα..Άντε κοιμήσου γεία...


Αχ λουκία μου δεν τον βλέπω καλά. Πρέπει να είναι τα τελευταία του..Αχ λουκία μου τι άνθρωπος αυτός ο γεράσιμος, πόσα λεφτά έχει βγάλει στη ζωή του ούτε και ο ίδιος ξέρει..Οι επιχειρήσεις του εξάγουν εμπόρευμα σε όλο τον κόσμο...Έχει πάρει τρία πτυχία πανεπιστημίου, έχει και διδακτορικό! Όταν τον είχα γνωρίσει ήταν ένας έξυπνος και φιλόδοξος νέος. Φτωχαδάκι αλλά δε κοιμόταν αμα δε δούλευε πρώτα 25 ώρες τη μέρα. Ήταν δύσκολα χρόνια τότε. Ένας θεός ξέρει πως τον άντεχα. Όλο η δουλειά του, όλο τα μαθήματά του. Φίλους δεν είχε πολλούς, εγώ ήμουν η υπόλοιπη ζωή του..Τον άντεξα γιατί τον αγαπούσα..Αχ λουκία μου...Και μετά που άρχισε να παίρνει μπρός το εργοστάσιο μου έλεγε οτι θα το αφήσει να το διαχειρίζεται κάποιος άλλος και θα μου αφιερώσει χρόνο. Μου είχε τότε τάξει και το ταξίδι στις σπέτσες και τα ψαρά που ακόμα το περιμένω. Αχ λουκία μου άραγε ήταν ευτυχισμένος? Γιατί τα έκανε όλα αυτά? Πάντα δούλευε πάντα έτρεχε, είχε έναν στόχο πάντα, ήθελε να κάνει πολλά στη ζωή του..Ο ουρανός ήταν το όριό του..Τι να σκέφτεται τώρα άραγε..Ποτέ δε μπόρεσε να ανοιχτεί σε κάποιον..Πάντα έκανε πράγματα, ποτέ δεν αισθανόταν, ποτέ δεν επικοινωνούσε..

Και εγώ καλή μου λουκία πάντα ήμουν δίπλα του και τον αγαπούσα..Δε ζητούσα πολλά. Δεν με ένοιαζαν όλα αυτά που κατάφερε. Δεν ζητούσα για τη ζωή μου μεγαλεία. Ούτε απο αυτόν ούτε και απο τον εαυτό μου. Δεν με ένοιαζε να σπουδάσω και να είμαι πρώτη σε όλα. Ήθελα λίγα, τη μικρή μου δουλίτσα, το φαγάκι μου τίς καλές μου φίλες. Έναν ελληνικό καφέ το πρωί, λίγο καρπουζάκι το καλοκαίρι, ένα όμορφο ηλιβασίλεμα, ένα ωραίο τραγούδι απ'τα παλιά και ήμουν ευτυχισμένη. Εκεί εύρισκα την ευτυχία, την ομορφιά της ζωής..Περάσαν τα χρόνια και ποτέ δεν αγχώθηκα, απολάμβανα τη μέρα μου όπως και να ήταν αυτή. Δε ξέρω γιατί τα έκανε όλα αυτά που έκανε..θα τα πάρει μαζί του? Παιδιά δεν κάναμε..Ανίψια δεν έχουμε...

Αχ ευριδίκη μου, άραγε ποίος χάρηκε τη ζωή του? Ποιανού η ζωή είχε μεγαλύτερο νόημα?


Δε ξέρω λουκία μου...δε ξέρω......


Dr. Zhivago